Dit wordt een beetje een lastige channeling, want dit keer krijg ik geen woorden door maar beelden die ik weer in woorden om moet zetten. Dit heb ik nog niet eerder mogen ontvangen, ik geef ook geen exacte betekenis aan de beelden, zo nu en dan wordt me duidelijk gemaakt wat er bedoeld wordt. Ik doe mijn best 😉 Pyts
Normaal gesproken ga ik in mijn meditatieve ontmoetingen met de Blue Spirits naar een prachtige heuvel vol bloemen met op de top een treurwilg waar een comfortabele bank onder staat. Ik kom altijd van dezelfde kant en de bank staat altijd op dezelfde plek als mijn Blue Spirits verschijnen. Dit keer doe ik hetzelfde, maar als de Blue Spirits verschijnen gebeurt er iets onverwachts dat ik nog niet eerder mee heb gemaakt: de boom draait zich 180 graden om alsof hij op een draaiend plateau staat. Wauw. Ik kijk nu uit op de andere kant van de heuvel die anders schuil ging achter de lage takken van de treurwilg.
Ik ben stomverbaasd, ik kijk nu uit over een glooiende vallei. De Blue Spirits pakken mijn handen en nemen me mee tot halverwege de heuvel. Ik zie dat in de vallei één grote stad ligt zover het oog reikt. Het wordt me duidelijk dat de stad symbool staat voor de hele wereld. Boven de stad hangt een donkere, dreigende wolkenlucht die op sommige plaatsen de stad bedekt, niet overal.
In de stad zie ik bollen, zwarte, alle tinten grijs, witte balletjes lijken het. Daarnaast zijn er grotere, als tennisballen die fel licht geven, als laserstralen de lucht in. Op sommige plaatsen zijn er maar enkele die fel licht geven en op andere plaatsen zijn er veel bij elkaar die samen een intense bundel licht afgeven. De lichtstralen schieten omhoog en in de donkere, duistere wolken worden ze tot felle, gevorkte bliksemschichten. Onophoudelijk. De bliksemflitsen schieten de donkere wolken in en veroorzaken gaten door hun lichtkracht. Het wordt me duidelijk dat de lichtbollen de lichtwerkers en lichtstrijders zijn die constant bezig zijn om het licht te verankeren en door de trilling die ze hebben lichtflitsen in het donkere veld veroorzaken waardoor het oplost. Langzaam maar zeker ontstaan de gaten en waar ze zijn kunnen ze niet meer gedicht worden, het donkere veld kan het niet dichten.
Door de gaten in het donkere veld zie ik nu lichtflitsen van de andere kant komen, uit de lucht boven het duistere veld. De lichtflitsen van boven en beneden vermengen zich zodat ze ontzagwekkende lichtkrachten worden die nog sneller het donkere veld oplossen.
Dan zie ik iets vreemds: er ontstaan een soort trechters met een lichtbundel die de aarde aftasten, het lijken wel stofzuigers. Ik zie hoe alle zwarte en donkergrijze bollen worden opgezogen. Er zijn zwarte bollen die proberen te vluchten, maar er is geen enkele plek waar zij zich kunnen verschuilen, de trechters volgen en vinden hen.
De stad en de lucht erboven wordt steeds lichter, het is niet te stoppen. Dan ineens, als vanuit het niets, alsof iemand een knop ingedrukt heeft begint de zon te schijnen, fel en helder. De stad baadt nu in het licht en ik zie de lichtbundels en bliksemschichten zich zachtjes terugtrekken in de lichtbollen. Ik zie de lichtbollen nu naar de witte en heel lichtgrijze bollen gaan om hen te helpen. Ik zie ontreddering en verwarring maar de lichtbollen krijgen nu hulp vanuit de lucht van andere lichtbollen. Iedereen wordt geholpen, iedereen wordt getroost en de witte bollen veranderen in lichtstipjes die groter en groter worden.
Ik zie een wereld die straalt in het licht, in de liefde, het is de nieuwe aarde vol warmte, rust, liefde en vrede. De duistere wolk is opgelost en kan niet terug keren, het licht is té sterk. Ik voel hoe blij alle lichtbollen zijn dat het voorbij is. Eindelijk. Het is voorbij.
De Blue Spirits in beelden door Pyts Boschma